Terapia czaszkowo – krzyżowa in. kraniosakralna (pot. cranio) podejście biodynamiczne wywodzi się z szeroko pojętej nauki jaką jest osteopatia. Nazwa terapii powstała od tego, że pracując na przestrzeni pomiędzy kośćmi czaszki a kością krzyżową, która jest częścią miednicy. Z kolei elementy te połączone są rurą opony twardej, w której znajduje się płyn mózgowo – rdzeniowy. To głównie na bazie płynu mózgowo – rdzeniowego pracuje terapeuta, który poprzez delikatny dotyk wprawia w ruch struktury łącznotkankowe organizmu. W terapii czaszkowo – krzyżowej wyróżnia się dwa podejścia biodynamiczne (praca z ciałem i emocjami) oraz mechaniczne. Warte wyróżnienia jest to, że do pacjenta podchodzi się całościowo, czyli nie tylko jest wgląd w objawy somatyczne, lecz również psychiczne oraz możliwość znalezienia przyczyny, a nawet jej rozwiązania. Ogólnie ujmując celem terapii jest zrównoważenie całego systemu człowieka. Jest bardzo pomocna dla dzieci oraz dorosłych w leczeniu ortopedycznym, neurologicznym, zaburzeń snu, obniżonej odporności, nerwic, autyzmu, nadpobudliwości, traumach fizycznych, doświadczeniach w okresie ciąży oraz trudnych porodach.
